صحنه آهسته‌ی عمق درد یک مرد ... نقد Max Payne 3

سلام خدمت دوستان همشیگی و خوانندگان خوبه دنیای بازی . امروز قصد دارم تا بازی محبوبی که ۸ سال در انتظار انتشارش بودیم را نقد کنم از دوستان در خواست می کنم که نقدی که پیش روی شما نیز می باشد را کاملا بخوانید و نکته برداری درست از کلمات بنده حقیر کنید و نظر شخصی خود را به اطلاع بنده برسانید .

مست شدن در لحظه ی فانی

این نکته که بازی مکس پین همیشه از نظر داستان سرای و دیلوگ ها در سطح خوبی بوده هیچ صحبتی نیست . sam lake نوسنده و خالق اصلی این بازی در دو نسخه قبلی مکس پین نشان داد که شحصیتی که او جان بخشیده ارزش اندیشیدن و بچالش کشیدن را دارد . او می تواند این مرد تا سر حد مرگ ببرده و دوباره به او جان ببخشد او زندگی عادی یک پلیس نشان می داده که به فنا کشیده می شود . او کارکتری را نشان می دهد که مثل همه مردم دارای هوش معمولی و احساس می باشد او کابوس می بیند ترس در تمام وجودش رخنه می کند توهم هایش با زندگی آمیخته می شود و . . . .
شاید این سوال برای همه پیش بیاید ایا بنده در این بخش می خواهم داستان بازی مکس پین زیر سوال برده و آن را بکوبانم نه قصد من این نیست که داستان سرایی مثل Dan Houser که که یکی از نویسندگان برتر دنیای بازی های ویدیوی نیز هست را محاکمه کنم و از سناریوی که برای این بازی نوشته است اشکالی بگیرم نه من می خواهم تفاوت موجود در سناریو این دو نویسنده محبوب را بچالش بکشانم . حال می خوام از مشکلات dan در نوشتن نسخه سوم یک بازی مثل مکس پین در پیش رو شما قرار بدهم تا متوجه سختی کار این نویسنده توانا در قلم بدست گرفتن برای یک عنوانی که خالقش خود نبوده تا چه اندازه ای دشوار است . داستان بازی طوفانی شروع می شود مکس وارده خانه ای می شود با چمدانی در دست چمدان خود را باز می کند قاب عکسی را در دستش می گیرد ولی نشان داده نمی شود قاب عکس کیست . آیا عکسی او نگاه می کند از همسر و فرزندش نیز گرفته شد و یا نه مونا معشوقه خیانت کار مکس . به هر حال مکس قاب را پرتاب می کند و شیشه قاب عکس شکسته می شود تا اینجا همه چیز عالی پیش می رود تا جایی که مکس پین بلند می شود و شیشه مشروبی که با نام KIng که در دستش نیز خود نمایی را سر می کشد خب مشکل چیست ؟ خب مکس در نسخه های قبلی فقط به قرص های آرامش بخش معتاد بود بس حتی اگر در قسمت دوم این بازی نگاهی بیندازیم در خانه ای که مکس زندگی می کرد حتی یک شیشه مشروب پیدا نمی شود . خب مشکل این داستان مشروب خوردن کارتر نیست بلکه اشکال این است که او معتاد به مشروب الکی شده است . همه می دانیم کسی که معتاد به مشروبات الکلی نیز می باشد نمی تواند تعادل جسمانی خود را حفظ کند ولی در این جا مکس که گفته می شود معتاد به مشروبات الکی شده نه توهم زده می شود به صورت مکرر نه انقدر ها به مشروب نیازمند تا خاطر خود را فراموش کند . خب دلیل اینکه اعتیاد به مشروباب مکس پین در بازی باید نشان داده می شود چه بود و جوابی که من برای این قسمت دارم این است که نویسنده می خواست گیمر را تحت تاثیر قرار دهد و بگوید این مکس هیچ تغییر نکرده و همان شخصیت غمگین و دل شکسته قبل است . خب بسیار عالیست تا اینجا مکس حالش از قبل هم بدتر هم شده پس می توانیم باز هم از افسردگی یک مرد شکست خورده رو به رو شویم . ولی نویسنده از اینجا بعد باید چه کاری انجام بدهد او که تا اینجا خوب پیش رفته است پس می توان انتظار داشت با بازی خوبی رو به رو هستیم آن هم از نظر داستانی . ولی این فکر کاملا اشباهی محض است چون مکس بر عکس این که اعتیادش رفتار می کند و الکی بودنش واقعی نیست و فقط بر اساس گذشته که معتاد به قرص های آرامش بخش بوده اینجا هم مثلا معتاد الکل است او می خورد می نوشد سر خوش نمی شود توهم زندگی قبلیش اصلا به سراقش نمی آید روحش آشفته نیست چون گذشته را چال می کند و زیر آن یک دسته گل می گذارد در سال ۲۰۰۴ و از انجا به بعد داستان یک زندگی تازه را شروع می کند اینجاست که نقص فنی داستان سرای سرغ من منتقد می آید . از نویسنده می پرسم چرا در اول داستان مرا گیج می کنی و نشان می دهی این گذشته ادامه داستان را می سازد ؟ چرا مکس در نیویورک نیست آن هم در شب در کوچه های که امنیت وجود ندارد ؟
این سناریو که دن نوشته است قصه مکس که یک مرد تنها نیز بوده , نیست داستانی که ما نگاهی به آن می اندازیم داستان مردی است که تلاش می کند که قهرمان داستان باشد سیاست های کثیف یک دولت یا مشکلات طبقاتی جامعه نشان مردم نا آگاه دهد که من با این سیاست نویسند در این بازی مخالف هستم این سیاست فقط در بازی های همچون GTA و بازی های دنیای باز جواب می دهد نه در یک بازی خطی .
جان من در دست اسلحه

.

.

تنوع در تعداد اسلحه ها مکس بسیار مرا خوشحال کرد زیر هر کدوم داری متفاوت در دقت و قدرت بودن و نکته جالبتر برای من استیل گرفتن هر اسلحه بود مثلا گرفت یک مگنم در یک دست و دیگری شاتگان کوچک دو لول . شما می بینی آن دستی که که شاتگان را دارد سنگینی بیشتری را متحمل می شود و و لنگر می اندازد نکته جالبتر نقطه ای است که نشانه ی هدف گیری مکس است که در بیشتر بازی های جدید راکستار دیده می شود برای نشانه گیری که مختص به بازی های راکستار می باشد که اولین بار رمدی این نقطه را وارد بازی های کامپیوتری کرد
نکته مثبت بازی کاور گیری بسیار خوب کارکتر بود که خیلی روی حساب بکار گرفته شده و لازم بود به این بازی اضافه شود حدف پرش یا همان جامپ خیلی کار درتستی بود زیرا در نسخه قبل اغرار شده بکار رفته بود مثلا از لبه ی یک دیوار به یک دیوار آن هم خیلی خون سردانه که این سبک بازی با این المان زیاد سنخیت نداشت . یک مشکل کوچک در گیم پلی بازی دیده می شود ان هم نداشتن یک اسلح سنگین بصورت همزمان با دو اسلحه ی کوچک که به مذاق من خوش نیامد چون بازی را کمی این کار یک نواخت کرده بود وجود داشتن نارجک هم یک کمک شایان برای رونده گیم پلی بازی بود که آنها هم وجود نداشت . Bullet Time یا آهسته مثل قبل هیجان انگیز است و هیج وقت تکراری نمی شودن استایل افتادن و تیر اندازی کردن بسیار استاندارد بالانس خوبی دارد و عالی طراحی شده بود حتی اشتباه کردن در شیرجه زدن که باعث اثابت اندام مکس به محیط می شد خیلی روی حساب بود و روند گیم پلی را دوچاره وقعفه نمی کرد. هوش مصنوعی بازی فوقعالاده طراحی شده بود و کاملا هوشمندانه و متکران در بازی بکار رفت . هوش مصنوعی در دشمنان نکته وقوتی بود که قولش را راکستار داده و به آن عمل کرد . البته بخش دکمه زنی هم چیز جدید برای این سری بود .
در کل گیم پلی بازی بسیار جذاب و عالی بود و وفا دار به گذشته با نو آوری های جدید و ضعفه کمی در این قسمت دیده می شد .
غروب زیبای برزیل

.

.

یکی از بهترین افکت های نور پردازی نسل هفتم مطعلق به این بازی می باش چون خوب بافتهای با کیفت را به گیمر تقدیم می کند افکت های باران و آب هم بسیار زیبا کار شده بودند غروب آفتاب برزیل که جای صحبت نداشت . استایل گرفتن اسلحه مختلف تخریب پذیری مطلوب .

حالت Bullet Time و رفع اشکالات آن بافت با کیفیت توجه جزئیات نور پردازی زیبا حتی افکت سایه نقطه قوت گرافیک بازی بود ولی باگ های در بازی وجود داشت مثلا در قسمت ۹ بازی مکس وارد باری می شود و در اینجاست که باگ عجیبی را خواهید دید زمانی که شما زودتر از آن تایم مقرر که باید وارد (بار) این قسمت شوید می بیند مکس می توانند مثل یک روح از میز بیلیارد و قفسه ها و ستونه عبور کند و وقتی خارج از بار می شود و در پیاده رو در یک نقطه سقوط می کنید . ولی بر حال باز باگی های کوچیک و جوزی در بازی وجود داشت که زیاد لطمه ای به گرافیک بازی نمی گذارد .
موتور rege بسیار خوب استایل تیر اندازی و حالت Bullet Time و بافت های با کیفیت را در اختیار گیمر گذاشته است و لذت بازی را دوچندان کرده .
درد را صدا کن

یکی از بهترین انتخاب های موسیقی که برای یک بازی تا به الان بکار گرفنه شده برای این بازی بوده و هست موسیقی متن بازی مثل گذشته داری روموزهایی می باشد و در زمان و حالت های مختلف این موسیقی تغییر کرده و جای خود را به دیگری می دهد .

صدا گذاری های شخصیت ها بسیار هوشمندانه طراحی شده بصورتی که گویندگان را مختص و مناسب برای هر کارکترهای که جای آنها صحبت می کنند انتخاب کرده اند . افکتهای تیر اندازی ها انفجار ها بسیار با کیفیت و خوب و بجا بوده و محیط بازی را آن شکل که هست نشان می دهد . آهنگ پایان بازی زیاد به دل من نچسبید چون آن المان موسیقی های پایانی مکس پین را نداشت سبک راک جذاب و جسورانه نسخه های قبلی که پایان را زیباتر جلوه می داد را دارا نبود .
موسیقی بازی جای حرفی نداشت به غیر از آهنگ پایانی ولی در افکت های بازی بسیار بی نقص بازی را خواهیدید.
یکی برای همه همه برای یکی

بخش چند نفر جذاب بازی بسیار نوآورانه و تازه بود. استفاده Bullet Time در این بخش خیلی حرکت جسوران بحساب می آید بگونه ای حتی من را قبل از بازی کردن در فکر فرو برد که چگونه می خواهند این حالت در این بازی وجود داشته باشد البته بعد بازی کردن به هوشمندی راکستار پی بردم این بازی داره بخش شخصی سازی بسیار خوبی بوده و دارای تنوی به اندازه و چند ایتم خوب در این بخش مثل The Weapon Dealer که باعث می شود تا مدتی به تیر نیازی نداشته باشید البته بدی این قسمت توجه بسیار به نوار آدرنالینبود که باعث تمرکز در کمتر در کاور گیری ها می شد و کمی این بخش را متمرکز خود می کرد . البته Weapon Double Dealer ایتم جدید بود ولی مختص به این بازی نبود زیرا این بازی یک شوتر ریل می باشد.
بخش چند نفره بازی بسیار جذاب مهیج می باشد و حتما باید آن را تجربه کرد چون داری نو آوری های جدید در بخش این بازی بود ارزش تجربه کردن را دارد .

با تشکر علی کاروان مرندی